bir şeylerin farkına varmak? gözün önündeki perdenin kalkması?

kendimizle bir bütün olarak sürdürdüğümüzü sandığımız bu hayatı aslında parçalara ayrılmış bir şekilde devam ettiriyoruz. zevklerimiz, hobilerimiz kısacası ilgilendiğimiz ve yaparken/yapmayı hayal ederken mutlu olduğumuz şeylere bölünmüş durumdayız.

hayatta yapmayı istediğimiz şeyleri yapamıyor olsak bile bunu hayal ediyor oluşumuz sahip olduğumuz potansiyeli onlarca parçaya bölmek için yeterli. böyle olunca da aklımız bir orada bir burada oluyor, böylelikle hiçbir şeye tam anlamıyla kendimizi veremiyor ve başarılı olamıyoruz.

nefret ediyorum çoğunuzdan ama en çok kendimden. neden ne yapmayı istediğime karar verip sadece ona odaklanamıyor, onlarca parçaya bölünüyorum ki