çocuk konusunda nacizane gözlemim: sen ne yapıyorsan, duygusal düzeyde onu yapıyor.

çocuğunuz çok çığlık mı atıyor? gürültülü ortamda büyüyor. evde arkaplanda sürekli televizyon sesi var. evdekiler birbirlerine ses yükseltiyor, bir odadan diğerine bağararak anlaşıyor.

çocuğunuz yemek yemiyor mu? kaşıkla kovalıyor, "hadi şunu da ye" diye üsteliyorsunuz. yemeği ancak ısrarla yenen bir pazarlık maddesi haline getiriyorsunuz

çocuğunuz sinirli mi? emin olun siz sinirlisiniz. belki o anda değil ama o hafta, o ay gerginsiniz.

"sezgi" sanilan mikro-gözlemler var. ses tonu, sözcükleri keserek konuşma, göz teması süresi, konuşurken, oynarken başka şeyle ilgilenme (telefon!), başkalarıyla konuşurken seçilen kelimeler, vücut dili... çocuklar bunları gözlemede bizden iyiler. sadece ne yaptıklarının farkında değiller. ama yansıtıyorlar.

çocuğunuz öfkeliyse bir ay "sakinleşme" hedefi koyun kendinize, çocuğun çevresine. bakın neler oluyor.