hatırlanmayan bir şey unutulmaz da. hatırlamak için de unutmak gerekir.

o zaman...

öleceğimizi hiçbir zaman unutmamak, onu her seferinde tekrar tekrar unutarak gerçekleştirilir.

o zaman neymiş: önemli olan ölümü unutmamak değil onu özümsemektir.

özümsenen şey ne unutulur, ne de hatırlanır. her zaman sizinle birliktedir. "ben"inizin bir parçasıdır.

unutma ve hatırlama kendimizden soyutladığımız şeyler için geçerlidir. alınır veya verilir, kaybedilir veya bulunur. zamansallığı vardır. oysa bir şeyi anlamak için onu "an"a hapsetmek gerekir. an ise sonsuzdur, zamanı yoktur.

ben bir gün öleceğimi hatırlamıyorum. bir gün öleceğimi unutmuyorum da. zaten bir şeyi anlarsanız o sizin bütün eylemlerinize nüfuz eder, sizi değiştirir ve dönüştürür. benliğinizin bir parçası olur. bu sebeple bütün eylemleriniz ölümün bilincine bulanır. hal böyle olunca bir daha öleceğinizi unutmamanız gerekmez. zaten varlığınız ölümle kaplanmıştır.

eski sevgilinizi unutamıyorsanız ona sahip olamadığınız içindir. sahiplik iktidar kurmak değil midir?

bu yazıyı yazmama sebep olan entry için:

(bkz: #23865)