güzel bir ödül sözü verilen abime sahnede takdim edilen ve onun sinirle attığı kitap.büyük bir önyargıyla başlamıştım o yüzden okumaya baştan sevilmemişti.
okudukça feridenin uydurma aşkları çocuksu tavırları haylaz çocuk olabilmenin o dönemdeki özgürlük oluşu,hanımefendi dayatmalarına karşın derste kendine bıyık çizmesi ağaç tepelerinde gezinmesi hoşuma gitmişti.
ama reşat nuri de görülen özgürlük için masumiyet şartı ya da sadece çekingen ama idealist kadının olumlanması biraz rahatsız edici.kitaptan sonra kadın öğretmen sayısında artışa sebep olduğunu duymamla saygı duyduğum harika olmasa da okuması keyifli bir roman.özellikle ilk gençlik yıllarında.