sarıyer'i süper lige hunharca bir galibiyetten sonra çıkardığım oyundur.
ilk defa bu kadar büyük bir başarı sağlamıştım kendi çapımda. takım çıldırıyor, oyuncular çıldırıyor. başkan, iş güvenliğini %100 yapmış, herkes transfer istiyor. peki sonra n'oluyor ?
oyun kapanıyor, hata veriyor, save kayboluyor ve küfür şenlikleri başlıyor abi.
ben o kadar uğraşayım, takıma emre belözoğlu'nu falan alayım, ama save gitsin abi yok böyle bir şey.

edit : hüzünlü sarıyer maceramdan sonra yeni bir kariyere başladım ve bu sefer izmir in sağlam takımlarından olan altay'ı seçtim. altay'ı seçmemdeki en büyük etken diğer takımlara nazaran daha iyi bir altyapıya sahip olmasıydı. 2.lig benim sevdiğim bölümlerden birisiydi ve kazanmak istiyordum. şampiyonluk umudu yoktu elbet ama takıma sezonu üst sıralarda bitirme yarışına gireceğimizi bilal'e anlatır gibi anlattım. eyvallah hocam deyip başladık sezona.
takıma takviye yapmam lazımdı. hemen forvet takviyesi yaptım okan diye bi abi aldım adam 33 yaşında.
4-3-3 taktiğini bastım. topa sahip olan bir altay fikri vardı kafamda. barcelona gibi. istediğim sonucu sezon sonu aldım ve göztepe'nin göz yaşları önünde 73 puanla şampiyon oldum. göztepe ise 72 puandaydı. (bkz: lol)
şimdi ise ptt için hazırlıklara başladık. hadi hayırlısı. iyi oyunlar.