uzun yıllar önce çocuk dünyama nice hayalin kapısını aralayan eski bir radyosu vardı dedemin.

dedemin elleri toprak kokardı, bereketli toprak. akşamüzeri işten güçten takati kesilince çevirirdi emektar radyosunun düğmesini uzaklara dalar, türküler dinlerdi.

çocukluğumun en güzel anıları o radyodan dinlediğim radyo tiyatrolarıdır. hele unutulmaz romanların billur gibi seslerden "arkası yarın" adı altında dinlenilmesi ayrı bir güzellikti.

youreads sayesinde yeniden radyo oyunları ve arkası yarınlar dinlemeye başladım. mutluyum. sanki raskolnikov tefeci kadına giderken çocukluğumun biricik değerli varlığı dedem yanı başımda nasırlı elleriyle saçımı okşamakta.