tehdit unsuru karşısında gelişen duygu. bilim adamları "savaş ya da kaç" olarak özetlemişler, korkuyu.

ayak üstü eyyorlayacak olursam;

iki durum da tehdit unsurunu ortadan kaldırmaya yönelik. savaşmak fiziksel bir yıkım, kaçmak da düşünsel bir yok sayım... gibi gibi. kaçınca da, savaşınca da aslında aynı şey başarmak isteniyor. yani, ortadan kaldırma.

korku ile alakalı olarak, benim bu aralar aklımı kurcalayan şey ise, ürkmek. şöyle diyesim geliyor: ürkmek, düşünen insanın korkuyu evirebileceği bir dinlenme tesisidir. korku'da her türlü bir sırt çevirme durumu söz konusu iken ürkmeyi (ürküntü ya da ürk-ü, ne bileyim ben) tek gözle de olsa merkeze bakma merakını, sonrasında cesaretini, sonrasında iradesini ve sabrını gösterebilmek olarak hayal ediyorum.

neden mi?

hemen açayım. şöyle ki, ürkmek tam da şu sokaklarda, caddelerde simit susamlarını gagalayan kuşlarla özdeşleştirdiğim bir kavram. üzerine doğru yürürsün ve kuş da iki adım öteye kaçar. ama sonrasında eski konumuna geri döner. iki ileri, bir geri... iki ileri, bir geri...