unutmak, kötü hatıraları sürekli sürekli ısıtıp beynimizde döndürmek, şöyle olsaydı böyle olurduyu düşünmenin bir manası yok, fark etmesek de geçmişte yaşıyoruz, kendimizi yıpratıyoruz. yapılabilecek en büyük iyilik realist yaklaşmak, yaşananlara nokta koyup yola devam etmek olsa gerek
* sonradan aklıma geldi dil öğrenmek de bu kategoride ön sıralarda. ne kadar çok dil biliyorsan algın o kadar genişler. yeni insanlar, yeni coğrafyalar, yeni kültürler.. bu ülkede doğduk diye kendimizi tek bir dilin kültürüyle sınırlandırmak yerine dünyalı olduğumuz gerçeğini içselleştirmeliyiz kanımca