kazadan sonra, yoğun bakımda bulunan tanıdığım bir hemşireden, arkadaşımın beyin ölümü gerçekleştiği haberini aldığımda saat sabah 4 ü geçiyordu. ailesinin bulunduğu koridora doğru yürüdüm, kimsenin haberi yoktu. teyzeleri ve kız kardeşi ağlayarak dua ediyordu iyileşmesi için. babasının yanına oturdum, sessizce koridoru izledik. haberdar edilmelerine daha zaman vardı. o an ki yaşadığım duygunun adını koyamıyorum..