35 yaşlarıma geldiğimde şımarık çocuklarımın olması, ailemdekilerin birikimleri bitirmiş olması ve bunlar arayıcılığıyla kapitalizmin kölesi olmuş olmak. olası çocuklarımın annenin korkularından bakıcılarla, özel okullarda şımararak ve krizler geçirerek büyümeleri. işin sıkıntısı bunun gibi örnekleri her yerde görmem. devamlı hastanelerde çocuğu tedavi ettirme çabaları. bir de mutsuz olup boşanma olasılıkları da çok yüksek. bütün gün çalış didin, sonra bunlarla uğraş, yok ben kararımı çoktan verdim. bu konularda çok soğudum arkadaşlar.