militarist bir kişiliği olan yazarımızın hayatı tıpkı romandaki karakterler kadar sıradışı ve ilgi çekici.. kitabı okumadan hayatını okumanızı tavsiye ederim.

kitaba gelince, yazar bu kitabında üç karakterin dünyalarına koca bir yalnızlık ve acı yüklemiş.karakterlerin varoluş sancısı içinde kıvranışlarını, yalnızlığın ezici ağırlığını kaldıramaması ve hayatı yaşamanın anlamını ararken; ryuji karakterinin - her ne kadar karşı çıkmaya çalışsa da çabalasa da- tekrar sıradanlaştığını, yozlaştığını tıpkı sürü içinde öğütüldüğünü çarpıcı bir şekilde ortaya koymuş. bir yanda kocasını kaybeden bir kadının yıllar içinde büyüyen yalnızlığını bir dala tutunarak bu ezici ağırlıktan kurtulmaya çabalamasını ve oğlu noboru'nun "hayatın yüceliği nedir? ne için yaşamalıyım? " sorularını ve onun da yaşadığı ikilemleri mükemmel bir şekilde işlemiş. yücelik nedir? yazar yüceliği ölüm olarak görüyor. ve kitabın sonunda da " bilirsiniz, buruk olur tadı yüceliğin" diyerek son noktayı koyuyor.
peki biz ne için yaşamalıyız? mishima gibi idealler uğruna mı? yoksa sürü sevgisi uğruna benliğimizi unutarak koyunlar gibi mi?
insanoğlunu yıllardır aradığı soruların cevabı.
rambo filminde dediği gibi : ""hiç uğruna yaşa ya da bir şey uğruna öl!"

altı çizilecek bir çok yer vardı ama kuşkusuz en sevdiğim bu oldu:

"günlerimizi boyun eğme, uzlaşma ve korku içinde titreyerek, komşularımızın ne yaptığını merak ederek, fareler gibi yaşayarak tüketeceğiz. ve günün birinde evleneceğiz, çocuklarımız olacak. baba olacağız, dünyanın en kötü şeyi olacağız!"

ve bir de bu:

"daldığı düşten ayılmadan, ılık çayı başına dikti. çay buruktu. bilirsiniz, buruk olur tadı yüceliğin."