"arkadaşlarla kahvaltıya gidemiyorum, çünkü arkadaşım yok"tur sanırım. hayır hayır. asosyal değilim. ancak arkadaşım dediğim insanların 4 tanesi hariç kişiliksiz, kendini beğenmiş, hayatta her istediğinin olmasına alışmış, bir çoğu önümüzdeki sene itü, odtü, boğaziçi gibi okullarda olacak olmasına rağmen iki cümleyi yan yana getiremeyen insanlar. he aralarında istisnalar var mı var. mesela kimisi çok hoş sohbet ama kişiliksiz, kendini beğenmemiş ama zekanın ygs puanına denk olduğunu düşünen tipler. yani sanırım yalnızlık kalabalıklar içinde kimseye dostum diyememektir.

neredeyse 1 yıl sonra gelen edit:
aralarda sevdiğim ancak hiçbir zaman arkadaşlık bağını tam olarak kuramadığım insanlar da vardı. bugün mesaj atsalar uzun zamandır muhabbetimiz olmamasına rağmen elimden geldiğince yardım edeceğim insanlar onlar. hepsi kişiliksiz demişim, abartı olmuş.
sanırım benle de alakalı biraz yalnızlığım. sevdiremiyorum kendimi.