-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (7.40)
yabana doğru toplum tarafından onaylanmış bir hayat idealini yansıtan tüm ölçütleri bir kenara bırakarak doğada yaşamaya giden genç bir adamın gerçek yaşam öyküsü. sean penn tarafından eddie vedder'ın unutulmaz müzikleri eşliğinde sinemaya da uyarlanan ve en iyi yardımcı oyuncu dalında oscar adayı da olan yabana doğru, insanın arayışlarını, toplumun tuzaklarını, bireyin çıkmazlarını ve yaşadığımız hayatları bizlere sorgulatacak, akıllardan kolay kolay silinmeyecek gerçek bir öykü.
christopher mccandless, banka hesabındaki 25,000 doları bir hayır kurumuna bağışladı, arabasını çölün ortasında bırakıp sahip olduğu şeylerin çoğundan kurtuldu ve cüzdanındaki tüm parayı yakarak yola koyuldu. alaska'ya gitti ve doğada tek başına olmanın türlü zorlukları karşısında yılmadan, kendinden başka kimseye tabi olmayacağı alternatif bir yaşam arayışına çıktı.
paradan, kariyerden, ailevi sorumluluklardan, toplumsal yükümlülüklerden uzakta kendi yaşamını kendi kurmayı seçti. (kitap özeti idefix.com'dan alınmıştır.)
-
izlenmeli ve okunmalı.
izlenmeli çünkü kitap gerçekten filme çok iyi uyarlanmış. okunmalı çünkü kitapta mccandless ile paralellik gösteren şahısların hayatına da değinmiş. evet kitabı okuduktan sonra herkesin içinde bir yaban sevgisi ve doğaya açılma duygusu açığa çıkıyor. lakin bu sevgi insanlığın çoğunda platonik! böyle kararlar cesaret işidir. sonu da mutlu bitemeyebilir.
mccandless ne arıyordu? tanrıyı mı? benliğini mi? belki evet belki hayır. lakin aslında onun vermek istediği bir mesaj vardı.
bu mesaj anti modernlik idi. "modernlik insanlığın köküne indirilmiş bir baltadır. ve bu balta öyle hasarlara yol açmıştır ki insan özünü artık anımsayamaz duruma gelmiştir." bu özü tekrar ortaya çıkarmaya çalışan kahraman/kahramanlarımız ne yazık ki hiç de bazı romanlarda okunduğu gibi doğa ile başa çıkamamıştır? peki ilk insanlar nasıl çıkıyordu? sanırım aradıkları cevap bir nevi bu idi. "gerçek insana" ulaşmak.
kitabın bir de psikolojik yönü vardı. kahramanımız sürekli olmasa bile hayatın anlamını yalnızlıkta arayan. insanlardan kaçan. mutluluğu kendi başına paylaşan bireylerden biriydi. yabana çıktıktan sonra ise ölmeye yakın zamanlarda şu sözü yazmıştır: " mutluluk paylaşıldığı zaman gerçektir."
gerçekten öyle mi?