hani ölmeden önce yapılması gereken listeler vardır ya, bu oyun da benim için öyle bir anlam kazanmış oldu. dünya gözüyle genco erkal izlediğim için; oyunculuğunu, mimiklerini, sahnede nasıl büyüdüğünü görebilmiş olmamdan dolayı oldukça şanslı hissettim. açıkcası bazı kişilerin aurası mı diyelim, manyetik alanı mı diyelim bilemiyorum, o kişiler bulundukları ortamın havasını pozitif olarak değiştirirler, dikkat çekerler ve ortamı yukarıya taşırlar, genco erkal'ın da o kişilerden biri olduğunu düşündüm. belki sahnede bir saat gazete okusa yine izlettirirdi ama öyle olmadı yükselen temposu ile son yarım saat sahnede daha da devleşen bir genco erkal vardı. seyirci de ayakta alkışlayarak duyduğu memnuniyeti kendisine hissettirdi o da seyirciyle selamlaşırken insanlarla tek tek kucaklaşıyor gibiydi. ve perde kapandı.

bir delinin hatıra defteri kitabı hakkında bir kaç kelam edelim, kitap gogol'un 3 öyküsünden oluşuyor, `bir delinin hatıra defteri`, `palto` ve `burun`. bir delinin hatıra defterini okuyarak giderseniz oyuna çok daha iyi konsantre olursunuz. 30-35 sayfalık kısa bir öykü, ben de bir delinin hatıra defteri ve paltoyu okuyarak oyunu izledim. oyun içinde paltoya ve burun'a da göndermeler vardı sanki yada yazar takıntılı olduğu hususları başka dönemlerde kaleme almıştır yine. bu öykünün yıllar içinde klasikleşmiş olması; yazarın dili, belki istanbul'u fetheden `kenan komutan` gibi sıradan olmayan ancak yazan için gerçek olması sonucu insanların dikkatini çekmesi. belki de kral çıplak diyebilmenin, düzene ve bürokrasiye karşı gelebilmenin gücü de olabilir