patlama yaptigi donemde okumaya basladigim ancak kahramanimiz avukat bey -sanirim buda idi- buda ogretisinden dondukten sonra biraktigim kitap. sig dusuncelerle yaklasmis olabilirim ama tamamen manevi olarak dustugu boslugu, zamanla kazanma hirsinin ve somut varliklarin doldurmamasi neticesinde avukat beyin her seyi birakip uzaklasip bir manevi ogreti sahibi olmasindan ibaret gelmisti. cok garipsememek lazim, insanoglu yaratilis olarak kendinden guclu bir seye inanma, tapma ihtiyacindadir. simsek, yildirim, gunes hatta kendilerince yapilan putlara bile tapilmis. belki de dunya gibi devasa bir yerde omru sinirli kucuk varliklar oldugumuz icin bu hissiyatla geldik ve gidiyoruz. kitap da uc asagi bes yukari bundan ibaret gibiydi.