düşünebilen taş düşerken hasbelkader bir dini inanca sarılsa, kendi iradesiyle değil de tanrı'nın iradesiyle(külli irade) düştüğünü kabul ederdi. nietszche'nin üstün insanı zaten bu yanılsamayı reddeden kişi değil mi? akabinde gelen güç istenci ile düşüşün iradesinin istenci beslediğini söylüyorsa ve en sonunda amor fati deyip mutluluğu "yazgıyı sevmek" noktasına getiriyorsa kadercilikten farkı nedir? cevap bana göre "tanrı öldü"dür. ama gerisi aynıdır. o halde enel hak ile ya da spinoza'nın panteizmi ile de manada büyük farkı kalmaz. belki daha karizmatik denilebilir.