nedendir bilmiyorum ama böyle insanları dinleyesim geliyor bazen, herzaman da değil tabi. mesela o günüm çok iyi geçiyorsa moralim de yerindeyse dinlerim. konuşan şahıs tanımadığım biriyse ve de tanımadığım başka biriyle sesli konuşuyorsa dinlerim onu. niye dinlemeyeyim ki? belli ki derdini anlatacak birini bulamıyor ya da dikkat çekmek mi istiyor, çeksin dikkatimi efendim. arkadaşlar arasında da vardır böyleleri, birşey söyleyince diğerleri pek takmazlar bu kardeşimiz değerli fikrini. kardeşimiz de sanır ki sesi biraz az çıkıyor belki de ondan duyamiyorlardir. orda hemen devreye girip bu kardeşimin söylediklerini bütün dikkatimle dinlemeye koyulurum. sonra ben mutlu, o mutlu kalan hayatımıza devam ederiz.