-
acı eğer bir kağıtsa 7 kereden fazla katlanmaz. -
acı katlanılamaz değildir. insan evlat acısına dahi katlanıyor. katlanamadığın zaman delirdiğin vakittir onun için de yapılabilecek somut bir eylem yoktur zaten. -
acı eşiğimi ölçerim. -
acının üstüne giderim. daha çok acıtana kadar sürdürürüm gerekirse iliklerime kadar acıyı hissederim çünkü bir yerden sonra etkilemez oluyor ve hayat kaldığı yerden devam ediyor.
uyumak, susmak, içine atmak acıyı uzatıyor bitirmiyor ama üstüne gitmek daha çok acıması pahasına da olsa işe yarıyor. kesin çözüm. -
katlanilamayan aci yoktur, katlamanayacak kadar zayif insan vardir. -
iki avcumu birleştirir,göğe bakarım. -
-haci bacagim agriyor
-hangisi
-sol
-sag olani bicakla.
-ne alaka lan !
-oburunun acisini unutursun -
durup, "geçecek" derim kendi kendime. fiziksel acı ya da kalp acısı fark etmez, sonsuza kadar sürecek değil ya? misal, regl sancısından gözüm karardığı an kendime hatırlatırım: "en fazla birkaç saate geçecek, ben de uyuyacağım bir güzel." kalbim acıyorsa da aynısını söylerim: "öyle ya da böyle geçecek, hayat böyle devam etmez çünkü." bunu düşünmek acıyı hafifletmiyor belki, ama hislerine daha soğukkanlı bakabilmeni sağlıyor, acının üstüne panik eklemene engel oluyor, en güzeli de kendine acımaktan vazgeçiyorsun. öyle ya, eninde sonunda bitecek! -
alışırım ve müptelası olmaya çalışırım -
düşünmeden uyumak için alkol alırım ve sızarım. yoksa nasıl uyunur ki?