-
önce gel ağlak ağlak kadının özelini yay. ona buna mesaj atıp kendine yandaş bul. yandaş olmayanları acımasızlıkla suçla. sonra yine en başa dön kendimi öldüreceğim annemi duyarsın bilmemne. ölüp ölmemen şahsen benim hiç umrumda değil de sözde çok aşık olduğun april da arkandan yas tutmayacaktır. kadının hayatına karabasan gibi çökmüşsün hala daha mağdur edebiyatı, bu leke sana kazınsın demeler, affetmeyi öğrenirsin demeler. hayırdan anlamayan tacizci. kendini bilmez dangalak. ne yani sana şimdi ayy lütfen yapma etme mi diyelim? gidip tedavi mi olursun ya da dediğin gibi kendini mi öldürürsün bilmem de uzak dur, veda bile etme ay nesini anlamıyosun. -
sözlükte barınmasını istemediğim canlı türü.
millet yine tek taraflı hikayeler dinleyip methiyeler düzmüş.
aprilin yazdıklarını okuyun, sonra örnek alıp çevrenizde bu ve bunun gibi canlıları barındırmamaya dikkat edin. insanın hayat enerjisini çalar, kendilerinden önce sizi öldürür bu tipler. -
saçmalamayın lütfen. ne kadar kötü olursa olsun bi insanı intihara teşvik etmek bu kararını güçlendirmek hoş değil kaldı ki aynı zamanda suç. siz kim oluyorsunuz ki başkalarını yargılamaya kalkıyorsunuz. herkes kendi hayatına baksın önce.
bir bulutun gözyaşı sen de sakın ama sakın öyle bir şey denemeye bile kalkışma. biraz şu konulardan sözlükten uzaklaş. düşünme bile. mümkünse destek al. göreceksin her şey geçecek ileride bunlara gülüp geçeceksin bile. -
Ey ahali! Çok afedersiniz ama manyakmısınız siz?
şu girdimi bir okuyun lütfen. Bu işin şakası olmaz ki. Sürekli intihar edeceğim demesi bile psikolojisinin yerinde olmadığının kanıtı. Böyle detaylı detaylı yorum kasıp iyice üstüne gitmek niye? Dalga geçmek niye? Bir insanın duyguları, hayatı bu kadar önemsiz mi? Tamam dedik kardeşim sen haksızsın ama fazlası olmaz ki durmak gerekir.
Demiyorum ki bu arkadaş haklı. Demiyorum ki april onu affetsin. Demek istediğim onların özeli olan bir şey bize bir bok demek düşmez. Lütfen biraz daha ölçülü olun. -
iyi adam, çok kibar. o kadar zorladım ama hep "siz" diyor. -
başkalarına veya anılarına ya da hayal ve beklentilerine verdiği bitmek bilmez kıymet sebebiyle çektiği acı dinmeyen youser.
isteğim sert gitmek değil, fakat bir yerde silkelenip kendine gelmeli, şahsen öyle bir konuma düştüğüm nadir anda kendime öfke duyarak, sorun hemen her ne ise (en azından duygusal bağ kaynaklı bir sorun varsa) "beni üzen bu insan için mi üzüldüm" diyor, kendime saygı kalkanlarımı kaldırıp üstümden ölü toprağını atıyorum. başkası benim yerime bunu yapamaz zira.
bulutun gözyaşı neşeden de olabilir pekala, aksi takdirde bu melankolik kullanıcı adını kınardım.