Kimdir?
1949 yılında dünyaya geldi, 1975'te tokyo'daki vaseda üniversitesi'nden mezun oldu. 1986-1995 yılları arasında avrupa ve abd'de yaşadı. yazarın ilk ve gunzou edebiyat ödülü'nü alan romanı "kaze no oto vo kike"dir (1979). onu "hitsuci vo meguru bohken" (1982) isimli romanı izledi. yazar bu eseriyle yeni yazarlar noma edebiyat ödülü'nü aldı. ardından "sekai no ovari to hahdo bohrudo" (1985) geldi ve bu kitap da yazara tanizaki ödülü'nü kazandırdı. ama ona asıl ününü kazandıran 16 dile çevrilen "imkânsızın şarkısı" (1987) oldu. 1995'te yayımlanan "zemberekkuşu'nun güncesi"yle 1996 yılında yomiuri edebiyat ödülü'nü de kazanan murakami, daha sonra baştan çıkarıcı bir aşk hikâyesi olan "supuhtoniku no koibito"yu (2001) yazdı. yazar ayrıca, "zoh no şohşitsu" (1993) ve "kami no kodomotaçi-va mina adoru" (2002) adı altında öykülerini de kitaplaştırmıştır. japonya'nın xx. yüzyıldaki en büyük edebiyatçılarından biri olarak kabul edilmesine rağmen, amerikan kültürünün etkisi altında kaldığı ve aşırı batıcı olduğu eleştirilerine maruz kalan yazarın edebiyat dışı tek kitabı "andahguraundo"dur (2001). murakami'nin son eserleri ise "kokky no minami, taiyou no nişi" (2003) ve "dansu dansu dansu"dur (2003).
ödülleri :
1996 yomiuri edebiyat ödülü ("zemberekkuşu'nun güncesi"yle) 1985 tanizaki ödülü ("sekai no ovari to hahdo bohrudo"yla) 1982 yeni yazarlar noma edebiyat ödülü ("hitsuci vo meguru bohken"le) 1979 gunzou edebiyat ödülü ("kaze no oto vo kike"yle)
-
2006 yılında franz kafka ödülünü de almış postmodernist yazar. -
sahilde kafka kitabı ile beğendiğim yazardır, lakin "şibumi" gibi uzak doğu değerlerinin neredeyse putlaştırıldığı özenler gösterilen kitaplar varken, batının edebi değerlerini hikayesine işlemesine "ne gerek vardı hocam" demek isterdim. ayrıca "sınırın güneyinde, güneşin batısında" kitabını da sanırım anlayamamış olacağım ki zorla bitirdiğimi anımsıyorum. -
"norwegian wood"'una başlamıştım ama fazlasıyla yavan bulup bırakmıştır."kafka on the shore" u ise baya merak ediyorum aslında.ama bence overrateddır. -
ben bu yazarı sevemedim. sürükleyici de bulmadım, çarpıcı da. kitapları genelde oldukça güzel bir giriş, aşırı uzatılmış gereksiz ve sonradan açıklanmayan birkaç basamakla kirletilmiş, araya bolca o sıralar yazarın sevdiği sanatçılardan serpiştirilmiş bir gelişme ve 'bu muydu yani' sonlardan oluşuyor. elime hangi kitabını aldıysam zorla bitirdim açıkçası. -
klasik japon edebiyatını yansıtmayan avrupai yazar. kitaplarıyla ilgili en sevdiğim yan sonunda bile tam olarak ortaya çıkmayan belirsizlikler, tam olarak olayların çözülememesi, bittikten sonra kafanızda yaşamaya devam etmesi. -
yazarlık kariyeri ray charles'ın ilk yıllarına benzeyen yazar.
adamda yetenek var, hayal gücü var, kalemi kuvvetli.
ama hala kendisini göstermekten çekiniyor ve kafka'nın gölgesine sığınıyor.
tıpkı ray charles'ın nat king cole'un gölgesine sığınması gibi.
halbuki ray charles dünya müziğine yön veren eserlerini nat king cole etkisinden sıyrılınca meydana getirmişti.
kendisi de gizlediği potansiyelini bir ortaya çıkarsa ortalığı dağıtır gibi ama çekingen bir adam. japon olduğu içindir belki bilemiyorum. neticede adamlar duygusal işlerde hep kendilerini saklıyorlar. -
japonların katı kadın erkek ayrımının izlerini gördüğüm yazar. japonya tüm modernliğine rağmen gelenekçi cinsiyetçiliği sürdüren bir ülke. yetiştiği toprağın iyisini de kötüsünü de aldığın için romanlarda görülüyor bu tavır. okuduğum tüm kitaplarında kadın karakterler mideme kramplar soktu. pasif hatta iki kelimeyi bir araya getiremiyorlar. bu kadar edilgen kadın karakterleri okumak bir süre sonra bir kalıbı tutturmuş yazar dedirtiyor. bunu japon olmasına bağlıyorum ve keşke kadın tipi yerine, japon edebiyatı esintilerini alsaydı. büyük bir hayal gücü var bunun geleneksel japon edebiyatıyla birleşmesini tahayyül edemiyorum. muazzam metinler çıkarır ortaya. -
1q84 adlı kitabı ile dönülmez bir yola girdiğimi hissettiren yazar.
ilk okuyacağım kitabının neden 3 ciltlik (1500 küsur sayfa) olan kitabı olduğunu bilmiyorum.
not: yorumumu yazacağım, biterse.
edit: buldum. normalde popüler olduğunda yazarlar, kitaplar, diziler iterdi beni popülerlik etkisi geçince okur, izlerdim. sanırım bu yönümün üzerine gidiyorum. -
"koşmasaydım yazamazdım" diyen bir maraton koşucusu
(bkz: koşmasaydım yazamazdım - haruki murakami) -
kulak fetişisti olduğunu düşündüğüm yazar.