-
- izledim
- izlemek istiyorum
-
youreads puanı (8.50)
angola’ya yük taşımakta olan sarmaşık gemisinin armatörü iflas eder ve gemi mısır’da alıkoyulur. kaptan ile birlikte gemide kalmak zorunda bırakılan beş kişilik mürettebatı zorlu bir 120 gün beklemektedir. bu uzun bekleyiş gergin bir hiyerarşik güç mücadelesine dönüşecektir. gişe memuru filmiyle tanıdığımız tolga karaçelik’in bu ikinci uzun metrajı prömiyerini sundance film festivali’nin yarışma bölümünde yaptı ve bu yılki altın koza film festivali’nde “en iyi yönetmen” ödülüne layık görüldü.
-
sadece filmlerde olan hayata ve mesleğe tutunamamış 5 kişi artı kaptan gemide aylarca kalmak zorunda. gemideki hiyerarşiyi korumaya çalışan otoriter kaptan, kraldan çok kralcı olan ve görevlere sorgusuz sualsiz itaat eden usta gemici, gevşek ve bir o kadar da müptezel 2 gemici, sürekli intihar etmenin eşiğinde olan kamarot, iletişimden uzak makineci. gün geçtikçe yiyecek ve içecekleri azalıyor, gerginlik had safhada ve her geçen saat cinnet geçirmeye yaklaşıyor. senaryoya, yönetmene, hele ki oyunculuklara diyecek yok, özellikle nadir sarıbacak . ve tüm bu güzellikler yeterli bir sürede ve tadında bırakıyor. fırsat bulduğunuzda mutlaka izleyin. -
tolga karaçelik'in otorite problemi ve belirsizliğe karşı moral durumu konularını ele alan 2015 yapımı psikolojik gerilim türü başarılı sinema yapıtı. filme yerleştirilmiş üç adet simgesel öge vardır. bunlar: sarmaşık, salyangoz ve demir çekiçtir. film ayrıca, her biri birer siyasî figür olma özelliği taşıyan karakter özellikleriyle, türkiye'nin siyasî ikliminin kendince bir fotoğrafını çekmektedir.
!---- spoiler ----!
filme yerleştirilen ögelerin simgeledikleri üzerine kanaatim şu yönde: sarmaşık, zihnimizde ürettiğimiz endişelerin yayılımını ve çözümsüz sorunların büyüyüp kaosa dönüşebilirliğini temsil ediyor. salyangoz ise kabuğuna sığamamayı ve sıkıntılı bir süreçte bir türlü geçmeyen zamanı temsil ediyor. bu iki ögenin simgeledikleri şeyler üzerine yapılacak yorumlar bakış açılarına göre değişiklik gösterebilir. fakat, demir çekiçin otoriteyi simgelediği kesindir diyebiliriz.
!---- spoiler ----! -
böyle bir fimi güncel siyaset eleştirisi hatta hatta tayyip erdoğan eleştirisi olarak ele almak açıkçası canımı sıkıyor. eleştiri de olsa her şeyin sonunun buna bağlanması, onun dışında bir şey konuşulamaz olması kötü bir durum. sanki onun hayatımızın en içine girmek için verdiği çaba yetmezmiş de biz de eleştirerek, işte kınayarak, aman şöyle demiş gene böyle yapmışlarla ekmeğine yağ sürüyormuşuz gibi hissediyorum.
filme döneyim, bu film iktidar eleştirisi içermekte midir? bolca içermektedir elbet. fakat bu sabit bir otoriteden, belirli bir ülkenin, bir kişinin iktidarından ziyade olgusal boyutta ve çok daha anlamlı geldi bana. tolga karaçelik her ne kadar "ülke siyasetinden ilham aldım." dese de ben izleyici olarak bunu böyle yorumlama hakkımı kullanıyorum.
işlevsiz kalmış hiyerarşinin başına gelecekler muazzam ele alınmış. başta nadir sarıbacak olmak üzere tüm oyuncuları ne kadar övsek az.
metalin buz gibiliğini ekrandan hissettim. "gemide geçen korku gerilim filmi çektik." diyen bir dolu filme de nal toplatır.
geç bile kalmışım izlemek için, hala tereddüt edenler, erteleyenler varsa daha fazla ertelemeyin derim. şiddetle tavsiye ediyorum, son zamanlarda izlediğim en etkileyici filmlerden. trailer -
film izlemeyi bir eğlence yada zevk olarak görmeyenlerin beğenebileceğini tahmin ettiğim filmlerden. alttan alttan ülkemizin durumunu anlatmak için çok ince kavramların kullanıldığı, sıkıcı gelse dahi ülkemizdeki durum hakkında farklı düşünce mekanizması oluşturan kişilerin toplumsal görüntüsünün çok iyi anlatıldığı ender filmlerden. -
bilinçaltını harekete geçiren bir film olmuş ayrıca. öznel deneyimimi paylaşıyorum tabi ki; ülkenin insanları, yöneten yönetilen ilişkisi derken günlerdir filmdeki tek beste olan deniz üstü köpürür şarkısını dinleyip halimize yanar oldum. net bir meseleye de ağlamıyorum, filmdeki gibi genel bir huzursuzluk var içimde. -
şahane tek kelimeyle şahane bir türk filmi. en son kosmosu izlediğimde böyle hissetmiştim sanırım. tolga karaçelik tek kelimeyle almış yürümüş. 50 yıl sonrasına sadece sinemacılara değil, sosyologlara da birşeyler bırakmıştır. sinemanın bir sosyolojisi olması gerekiyorsa, evet tolga karaçelik bunu başarmıştır.
tolga karaçelik'in gişe memuru'nu unutturacak filmidir.
görüntü yönetmeni gökhan tiryaki müthiş görüntüler almış. bir gemi ancak bu kadar net gözükebilirdi sanıyorum. gözü hiç yormadan sürprizleri o kadar güzel göstermişler ki.
oyuncuların hepsi ayrı güzel. ama ben ayrı bir parantezi kürt'e açmak istedim. be adam, kaşınla gözünle nasıl oynadın?
tanım: önünde saygıyla eğilecek türk filmi. -
mutlaka izleyin çok iyi bir iş olmuş. nadir sarıbacak harika, diğer oyuncular da süper oynamışlar film hakkında diğer yorumlarda bilgi verilmiş.
yönetmen insan psikolojisini, hiyerarşik düzeni, çaresizliği çok iyi irdelemiş.
alper karakteri tam tanıdığım keşler gibi. -
oyuncularını tek tek tebrik etmek lazım. hepsi mükemmel iş çıkarmış. nadir sarıbacak'a ayrı bir sayfa açmak gerek burada.
"gitmeyen bir gemide hiyerarşik düzenin nasıl işleyeceğini", içerisinde yaşadığımız ülkede her gün gördüğümüz karakterlerle (mesela filmde kürt diye bir karakter var) anlatıyor yönetmen. zaten kendisi de film için, " bir ülke gibi gemi.gemi gitmezse ne olur?" demişti. evet,tanıdık gelmiştir. "gemide" filminin sloganı da "a board like a country." idi. bu iki filmin çıkış noktalari aynı, ama sarmaşık'ı gemide'den ayıran şeyler var elbette. metaforlar, çekim kalitesi ve oyunculuklar gibi... -
sanırım son dönemde izlediğim en başarılı türk filmiydi. salyangoz ve filme adını veren sarmaşık metaforları çok iyiydi. oyunculuklar ise başta nadir sarıbacak olmak üzere efsaneviydi. -
ülkenin malum durumundan sebep tekrar izlediğim film. ilk izlediğimde bu kadar özümseyememişim olayları. ayrı ayrı dönemlerde üst üste izlemekte fayda var sanıyorum ki.
izle, not al, eleştir, eleştirileri oku, tekrar izle, oha bu da var şu da var diye çözümle mis. film hakkında arkadaşlar epey güzel yazmışlar. üzerine söylenecek bir söz yok. yalnızca şunu diyebilirim eğlence için film izleyenlere hitap etmeyecektir. nitekim son kısımda ruhsal olarak o daralmayı damarlarıma kadar hissettim tekrar.