ütopya olarak görenler nisan yağmurları sırasında taşan rögarlardan oluşan sele kapılıp izmir körfezinden yunanlılar misali denize dökülürken ütopyalarına son bir kez bakıp veda ederler.
sele kapılan genç, selde can pazarı, şoka sokan sel görüntüsü, sele kapılan kocasını kurtardı tarzı manşetlerin bir numaraları adresidir. hani ramazanda yemek yiyen genci dövdüler haberi için erzurum neyse, selde evrimleşip solungaç çıkardı haberi için de izmir odur.
kemalizmi damardan alacağım aşkıyla buraya akan nüfusu kaldıracak bir altyapıya sahip olmayan, bakınca güzel ama yaşayınca çilesi de ayrı sımsıcak bir memlekettir.
özetle "şehirde" yaşayayım ama badem bıyıklılardan uzak olayım mottosuyla gidilirse hayal kırıklığına uğranabilir. "yau adamlar takunyalı ama belediyecilikte pek iyiler" kafasındaki yaşlı kahvehane amcasına dönüşülebilir. (solungaçlı olanından)
yok şehir derdim yok benim, pastoral de olur denirse, çevre ilçelerinde gerçekten nice cennetler barındırır izmir.

balık pişiricisinde rakı balıkla mideyi doldurup, kordonda yeni dökülmüş lokmayı hüpürdetmekten ibaret değildir yani izmir'de yaşamak. akp'den şöyle gönlünüzce nefret etmek istiyorsanız izmir'den uzak durun derim.