ilkokulda genç mucitleri tubitak'a götürüyorlardı, o zamanlar okulun seçtiği kişiler ile farklı yerlere gitmek çok popülerdi. fen bilgisi öğretmenimiz vardı, kendisini hiç sevmem, zaten arkadaşımın saçına da sakız çiğnediği için arkadaşımın ağzından aldığı sakızı yapıştırmış, arkadaşım ertesi gün okula üç numara saçla gelmek zorunda kalmıştı. her sınıftan mucitler seçiliyor, projeler anlatıyor, ben daha önce ampul duy meşhur fen bilgisi projesini bile yapmamış birisiyim. resim ödevlerimi aileme yaptırır matematikte uğraşmaz sosyal bilgilerde falan kopya çekerdim. yine bir çakallık peşindeyim tübitak'a gitmek için. fen bilgisi dersi geldi, konu açıldı, direk atladım.
"hocam tüm hayatımızı kolaylaştıracak bir proje üstünde çalışıyorum." falan. ilk başlarda inanmadılar, bende inanılmaz bir hayal gücü var, kurgulayınca inandılar ve tubitak'a beni de seçtiler.
seçmelerinin sebebi ise, projeyi hayata geçirecek kişileri almaları, yani projeye başlanmış bitmesine yakın kişileri götürüyorlar. eğer bitirmezsen veya yapmazsan, gidemiyorsun.

sonuç olarak arkadaşlar o gün tubitak'a gittim ancak sene sonunda da fen bilgisi dersim 1 gelmişti. proje falan hikayeydi çünkü, sevdiğim kızın yanında olmak istemiştim.

o gün, hayatımın en mutlu günüydü, korkak olursanız hayatınızın dönüm noktalarına cesaret edemeyebilirsiniz.

öpüldün tubitak, sende sevdiğim, ikiniz de hayatımın bir köşesinde, hep benimle kalacaksınız.