uyuyamamaktan korkmak.evet geceleri odamda tek başıma olduğum zamanlarda annem ve babam uykuya çekilip evin isikları sönünce uyuyamamaktan korkardım.niye olduğunun hiçbir mantığı yok ama böyleydi.uyuyamadıkça korkar korktukca az biraz olan uykum da kaçardı.ne numaralar yapılmadı ki.ailem uyanip beni yanina alsin diye yalandan baş ağrıları, karın ağrıları elimi boğazıma sokup kusmaya calismisligim bile var defalarca.büyük ihtimalle ablam evlenip evden ayrılınca tek kalmanın vermiş olduğu bir durum.üniversite de sabah 3 4 ten önce uyuymamış birine dönünce şimdi çok tuhaf geliyor.her sınavlara çalışırken uykum kaçsın diye bardaklarca kahve içişimde hatırlar gülerim o halime.