öncelikle ''şiirlerinin gözle değil dudakla okunmasını aziz okuyucularından bilhassa rica eder''
adının aksine ümitsiz aşklar şairidir. ispanyol meyhanesinin şairidir. ancak sadece aşk değildir şiirlerinin konusu. şiirlerinde yoksulluk vardır. ölüm vardır. geçip giden zamana sövüş vardır. yaradana sitem vardır. ilginç bir şekilde trajikomik/ironik şiirleri de vardır ki okurken gülümsersiniz.

karın var
çocuğun var
paran var
mesudum desene
unun var
şekerin var
yağın var
ulan hödük oğlu hödük
helva yapıp yesene

eniştesinin çilesini anlatır bir şiirinde:

eniştem altın dişli
eniştem orta yaşlı
eniştemin burnu büyük
eniştemin boyu kısa
ablamı alır mıydı
eniştemde akıl olsa

sonra o enişte ölür bakın ne olur:

ölüm denen maskaralık
başına gelir her kulun
kul olur da ölmez mi
eniştem öldü, siz sağ olun

rahmetli iyi adamdı
temiz kalpli, doğru sözlüydü
allah rahmet eylesin
eniştem badem gözlüydü

bazen de o kadar sade o kadar gerçektir ki şiirleri tüyleriniz diken diken olur.

lizst'ten çaldı
chopin'den çaldı
yakaladılar
fırından ekmek çalarken

sizin de içinize dokunmuyor mu? bir de yaşamak şiiri vardır ki...

orhan'a ölmüş diyorlar
inanma şahap inanma
ne orhan öldü
ne biz yaşıyoruz

ben de onu aşk şiirleriyle tanıdım yalan yok. mesela ''nefes almak hüner değil / seninle ölmek istiyorum'' mısralarını bilmeyen yoktur. ama ötesi var çok ötesi...

insanca

kötülükten ne çıkar kardeşlerim
çekin ayaklarınızı yattığım topraktan
bırakın biz de nasibimizi alalım
insanca yaşamaktan

biz de biliriz şarap içmesini, kadın sevmesini
çekin ellerinizi yediğimiz ekmekten
bırakın biz de nasibimizi alalım
insanca ölmekten