insanların içinde bulunduğu zamanı sevmediğini, herkesin bir önceki zamana ve çağa özlem duyduğunu ve bu yüzden en iyi çağ diye bir şey yoktur fikrini güzel anlatan woody allen filmi. aynı zamanda içinde ernest hemingway'in geçtiği sahnelere bayıldığım film. ayrıca adamlara özendim ne güzel yağmurda romantik romantik filan yürüyolar, yollar düzgün filan. burada yağmur yağınca o girdili çıktılı, şekilsiz yollara hep su falan birikiyo, her yer çamur oluyo, paçalarımız batıyo. sanırım film bir takıntımı daha gün yüzüne çıkardı.