ben bir şey demeyim de nietzsche desin benim yerime:
"ama karşına çıkabilecek en kötü düşman her zaman sen kendin olacaksın; sen kendin pusuda bekleyeceksin kendini mağaralarda ve ormanlarda.
yalnız kişi, kendin gidiyorsun kendine giden yolda! ve senden geçiyor yolun ve senin yedi şeytanından!
kendine karşı bir zındık olacaksın. bir cadı, bir kâhin, bir deli, bir kuşkucu, bir uğursuz ve bir alçak olacaksın.
kendini yakmak istemelisin kendi ateşinde: nasıl yeniden doğmak isteyebilirsin ki önce kül olmadan?
yalnız kişi, yaratanın yolundan gidiyorsun: bir tanrı yaratmak istiyorsun kendine yedi şeytanından!
yalnız kişi, sevenin yolundan gidiyorsun: kendini seviyorsun sen ve bu yüzden aşağılıyorsun kendini, ancak sevenlerin aşağılayabildiği gibi.
yaratmak ister seven kişi, aşağıladığı için! sevdiğini aşağılamak zorunda olmayan ne anlar ki aşktan?
aşkınla git yalnızlaşmana ve yaratışınla git, kardeşim; adalet ancak çok sonra aksayarak gelecektir arkandan.
benim gözyaşlarımla git yalnızlaşmana, kardeşim. severim kendinin ötesindekini yaratmak isteyeni ve böylece yok olanı.
böyle söyledi zerdüşt”