-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.23)
ankara polisiyeleriyle tanıdığımız emrah serbes, bu defa direksiyonu kırıyor ve edebiyatımızda pek de işlenmemiş bir başka meseleye el atıyor. erkek çocukların enerjik, hüzünlü, alengirli dünyasına giriyoruz...baba çalışıyor, anne ev hanımı, muhafazakârlığın kalesi...işçiler, yoksullar, teyzeler, abiler... kolay ağlayan sert adamlar... taşra seyrekliği, mahallenin kalabalığı... kıskanç, gururlu, saf ergenler... emrah serbes, çabuk öfkelenen, kolay vazgeçen, baştan çıkmış erkek çocukları konuşturuyor... kederli, insana dokunan komik hikâyeler bunlar..."dizinin dizime değişi, handan'ın annesi için bir kelebeğin kanat çırpışıysa benim için kasırgaydı. kaç sene geçti, hâlâ unutmam, günde en az beş sefer aklıma gelir. biliyorum bu durumun, kökeni memeden kesildiğim güne kadar uzanan psikolojik nedenleri vardır. ama bir kadını unutulmaz yapan şey, bir vakitler ona duyulan arzunun şiddetiyle doğru orantılı değil midir? o arzunun kıyısında, gerçekleşme olasılığının tam yanı başında, sanki arada başka hiçbir engel yokmuş gibi rahat davranabilmekle, kendini o tatlı yanılsamaya kaptırabilmekle doğru orantılı değil midir? bu olgunun da mı sorumlusu benim mutsuz geçen çocukluğum? cevap? yok! kalırsın öyle..."taşrada ve kâinatta, yapayalnız kalmış erkek çocukların hikâyesi...erken kaybedenler... yoldan çıkmış bir neslin manifestosu... (kitap bilgileri idefix'den alınmıştır.)
-
!---- spoiler ----!
“kaç yaşındasın sen?”
“beni boş ver. konu ben değilim ki. hiçbir zaman da olmadım. asıl sen kimsin? senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayal kırıklıkların neler? şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? seni karşılıksız seven insan kimdir, ne bok yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatrını sor bu vesileyle. yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında, ufacık bir şeyi danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin. çünkü büyük bir tecrübeyle konuşuyorum, tecrübe ıstıraptır güzelim ve zannettiğinden çok daha fazla ıstırap çektim. istersen sonra yine araşalım, daha 64 dakika bedava konuşma hakkım var çünkü.”
!---- spoiler ----!
kitabı ikinci kez okuduğum zaman şu paragraftaki her sorudan sonra uzun uzun düşündüm bir sigara yakasim geldi, her bir soruyu kendime sorulmuş gibi değerlendirdim ve cevaplarını ararken bazen kayboldum. öyle ki kitapta bazı kısımları yarılarak okudum bazen de böyle uzaklara dalıp gittim, emrah serbes bu kitapta sizi farklı haleti ruhiyelere sokuyor. okumayanlara hitaben biber gazı olmadan da ağlayabilmenin, espri olmadan da gülebilmenin yolu bu hikayelerde gizli ;)
son olarak; birden okuyup bitirmeyin sonra çok üzülürsünüz :(