!---- spoiler ----!

çocukluk ve ergenlik travmalarına sahip iki hatun kişisi araca zarar vererek travmayı atlatıyor ya da bize filmde öyle aksettiriliyor. jayden için travmanın taze olduğunu/yeni ortadan kalktığını söylemek mümkün ve kür amaçlı tedavi seanslarında belki nispeten daha kolay sonuç alınabilir. grace jayden'a göre daha olgun, olayları daha çok bütünleştirmiş kendisiyle ve grace'i zihnindeki köpekbalığının etkilerinden kurtarmak daha zor. mason'la olan ilişkilerine bakarsak bir noktaya kadar kendini zorladığını ve bir şeyleri aştığını söyleyebiliriz fakat yine de bu kısmı biraz eksik buldum. hadi aracı parçalayalım ve ilişkilere dair bütün sıkıntılarımızı unutalım.

yok ya!

köpekbalığı ve nina'nın hikayesinden aile içi şiddeti çıkaran grace'i tebrik ediyorum. bu noktayı acaba kendisi de benzerini yaşadığı için mi yoksa sürekli çocuklarla ilgilendiği için mi yakaladı arada kaldım.

filmin başında ve sonunda koşarak kaçan ufaklık tutarlılık tribine mi girmişler diye düşündürdü ama iyi olmuş güzel olmuş, "bu yaşananların hepsi olağan şeyler, bunlara dikkat çekmek istiyoruz" demeye getirmişler gibi bu sahnelerle. hiçbir şey değişmedi demiş gibi.

bu arada filmin gizli kahramanı kafasını kazıtan siyahi arkadaşımızdı. sonda anlatılan hikayeye tebessüm etmeyen duygularını aldırmıştır net.(*::)))))))

!---- spoiler ----!