annem çok kızar bana. "baba" desene diye. en çok bu yüzden tartışırız. hâlâ da kızar...

bizim evde gürültü patırtı hiç eksik olmaz. şu yaşımıza geldik, bıçaklar havada uçar. kül tablaları duvarlara yapışır. kapat kapatabilirsen, kırığını duvarın.

bizimkiyle iyi bir anım var mıdır? hayatta en çok merak ettiklerimden biridir. neden korkarım bilmem ama anneme soramam bunu.

daha ilkokula gidiyorum. kaçıncı sınıftayım bilmiyorum. ama hava çok sıcaktı. gözlerimi yakıyordu. bir sabah geldi. "gel kızım, seninle gezmeye gidelim," deyip bindirdi arabasına. bir sürü abur cubur almış. cipsleri, gofretleri, çikolataları görünce inanılmaz mutlu olduğumu hatırlıyorum. çünkü bizim evde parasızlık dönerdi. okulun bakkalından çok cips çaldım. çaldığım bütün cipsler, çikolatalar karnımı ağrıtır. sonra arabaya biri bindi. benimle tanıştırdı. "iş arkadaşım falanca," dedi. yol bitmedi. gofret bitmedi. çikolata bitmedi. adam bitmedi. nereye geldik bilmiyorum ama ıssız bir tarla. toprak kurumuş. ot yok yüzünde. yanıyor her yer.

"arabadan in ve siktir ol git," deyince başlıyorum ağlamaya. ne yaptım ben. iyi hatırlıyorum yediğim çikolata salya gibi akıyor ağzımın kenarından, yutkunamıyorum. bir türlü yutamıyorum. arabadan inersem bir şey olacak, hissediyorum inemiyorum. ben inmeyince beni tuttuğu gibi kapıyı açıp fırlatıyor toprağın yüzüne.

sonra gidiyor. ağzım yüzüm tatlı olmuş. nasıl ağlıyorum. yerimden kıpırdamıyorum. araba yok. bizimki yok. adam yok. aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama dönüp geliyor. belinden silahı çıkarıyor dayıyor kafamın arkasına. bir konuşsam biliyorum "baba" diyeceğim ama tek kelime konuşmayı bilmiyorum. "baba" dersem öldürmeyecek beni. sayıp sövüyor. sürekli "seni öldüreceğim, senin yüzünden her şey, belimi büküyorsun, siktiğimin çocuğusun," daha neler neler... hiçbirini unutmadım. her şeyi çabuk unutuyorum da bir tek bu sözleri unutmuyor hafızam.

o an ne oldu bilmiyorum. beni kucaklayıp hiçbir şey olmamış gibi elimi yüzümü temizledi. arabaya bindik eve geldik. sesim çıkmıyor. kapıyı annem açıyor. kocaman gülüşüyle "hoş geldiniz," diyor. bizimki sarılıyor anneme. annemse bana sarılıyor. sonra ben tuvalete kaçıyorum. çişimi yapana kadar her şeyi unutmak istiyorum. çişim bitiyor, silahın soğuk ağzı kafamın arkasından geçmiyor. ne zaman bir şey olsa, tetiği bizimkinin yerine ben çekerim. hiç olmamışım gibi, hiç sevilmemiş gibi, hiç doğmamış gibi nefeslenirim. o silah kaç kere patladı kafamda, kim bilir...

aradan yıllar geçti. bunu anlatamadım anneme. hiç kimse bilmezdi ama artık siz biliyorsunuz.