hayattaki amaçlarımdan biri de sanırım bilge biri olmak. bu kendime koyduğum bir hedeften ziyade içimden gelen bir dürtü. kişiliğimin getirdiği isteklerden biri. çünkü benim için bilge yalnızca bilgi sahibi olan değildir. bilinen bilginin ve bilginin kaynağının farkında olandır. araştırmayı, okumayı, öğrenmeyi, anlatmayı, dinlemeyi, düşünmeyi, yeni bakış açıları görmeyi çok önemli bulurum bu yüzden. bilgeliğe gidilen yolun da hiçbir zaman bitmeyeceğine inanırım. çünkü bir insan hiçbir zaman tam anlamıyla bilge olamaz. tam anlamıyla her şeyin farkında, her şeyi özümsemiş olamaz. hayatımız yetse sağlığımız el vermez. genç yaşta buna ulaşabileceğini düşünmek ise tam bir ahmak işidir. ama durum böyle diye büsbütün işi yaşlılığa da bırakmamak gerekir. gençken çabalamayan yaşlandığında hiçbir şey bilmeyen ihtiyarın teki olarak kalır. böyle bir insanın, önünde mükemmel bir film açıkken elindeki telefonla uğraşan birinden farkı yoktur. film bittiğinde olan biten hiçbir şeyi anlamadığı gibi bu anlamayışının farkında dahi değildir. öyleleri o kadar çok var ki... kafasını telefondan kaldırıp filme seyredenleri görünce, insan yüzünde bir tebessümle "iyi seyirler efendim" demekten kendini alamıyor.