cem karaca'nın resimdeki gözyaşları şarkısının çaldığı sahne ve diğer tüm sahneleriyle efsane filmdir.

& Zamanı kim okşayabilir ki?

& Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye, zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın, nüksederken raksına mahallenin maşallahı, eyvallahı, güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın. Şimdilik, ölümüne kadar hayattasın...

& İmparatorlar cigaralarından babacasına çektikleri dumanı üflerken, Adam Mickiewicz'in şair ruhu dumana asılıp, 100 yıllık müzesinden kalkarak, kilisenin istavrozuna kondu… Ağır ablalar esrarı daha kallavi götürmek için zıvanalar hazırlamaktaydı…

& Alem göt olmuş

& Bir çift kanattınız hüznün rüzgarlarında
dağılıp gitti melekleriniz, beyazın öte dağlarında
ağlasın arkanızdan,bir ağızdan, tüm dehşetiyle kolera
tıbı, sen harbi hayalet, sağlam gariban...

& O bin tılsımlı anın çarşafından ağır ağır geçirirken hayatını, bilemezdi üç tekerlekli bisikletin karanlığa takla atacağını...

& Ruhum çalkalanıyor be...

& Her hayatın bir ağırlığı var koçum, seninki kaça tartıyor?

& Ruh kemikten ayrıldığı vakit darbukacı Balık Ayhan üzerine örtü koyduğu darbukayı çaldıkça kolerada yaşayan softaların tüyleri diken diken oldu.

& O akşam koleranın iyi insanları ruhlar aleminin gece bekçilerini kıskandırırcasına Sado'nun hala ışıldayan bedenini beklemeye koyuldular.