lise eğitiminin başlarında yapılmasının %100 gerekli olduğunu düşünmüyorum. kendi sınıfımdan ve çevremden baktığımda çoğu insan hedef koymadan sınavına girdi. benim hedefim 1. sınıfta belliydi ama asla hedefime ulaşmak için gayret göstermedim. hatta dershanedeki hocalarım benim o zamanki öss netlerimle asla istediğim bölüme giremeyeceğimi söylüyorlardı.

diğer arkadaşlarım ise hedefi olmadığı halde çok çalışkan çocuklardı. hatta kendisinden pek hazzetmediğim bir arkadaşım 2. sınıftan başlayıp öss'ye kalan gün sayısını tahtaya yazardı, ama hedefi yoktu. bu çocukların çoğu hukuk fakültesini kazandı. şimdi duruşmadan duruşmaya koşuyorlar. bir arkadaşım ise sınava benle beraber gelen tam bir ders manyağıydı. çocuğun hiçbir hedefi yoktu ama hepimiz öss'ye tecavüz edeceğine kesin gözüyle bakıyorduk. sınavdan çıktığında "bir soruyu yapamadım, çok uğraştım ama olmadı" diyordu. bu çocuğa da özel üniversitelerden benim diyen üniversite mezunlarına verilmeyen maaşlar ve arabalar teklif edildi ve "gel bizde oku" denildi.

demem odur ki, hedef koymanın önemi bence sınavda başarılı olmaktan değil, doğru mesleğe yönelmekten kaynaklanıyor. bir lise öğrencisinden 15-16 yaşında 40 yılını geçireceği bir mesleği belirlemesini bekleyemezsiniz. ama sistem dünyanın hemen her yerinde böyle işliyor ve beklemek zorunda kalıyorsunuz. kesinlikle iyi bir şey ama hedef koymayan çocuğa da "senden bir bok olmaz" gözüyle bakmamak lazım.

ben ise lisede koyduğum hedefi, hocalarımın "asla olmaz" dediği netlerle inat edip gerçekleştirdim ve şu an hayatımın dönüm noktasındayım. tüm liselilere başarılar. hayat her geçen gün zorlaşıyor gençler. ayağınızı denk alın.