benim okuduğum altın kitaplar'dan 1964 tarihli baskısı, necmettin arıkan tercümesi. kitabın o dönemki adı uyanış. bu da not aldığım varoluşçu diyalog:

mathieu: kendimi tanımak beni pek o kadar ilgilendirmiyor.
marcelle: bu bir maksat değil, bir vasıtadır. kendini serbestiye kavuşturmak, seyredip, tahlil etmek içindir: bu tercih ettiğin hal şeklidir. kendini seyrettiğin zamanlar, baktığın şeyin kendin olmadığını sanarsın. aslında idealin budur: hiç olmamak.
mathieu: ben sadece kendime benzemek isterdim.
marcelle: evet. serbest olmak, tamamiyle serbest. bu senin kötü tarafın.
mathieu: eğer mevcudiyetimi kendime saklamazsam, mevcut olmak bana manasız gelecek. bu bir kusur değil: işte ben böyleyim.
marcelle: peki bu bir kusur değilse, neden diğerleri de böyle hareket etmiyor?
mathieu: onlar da öyle ama farkına varmıyorlar.
marcelle: benim özgür olmaya o kadar ihtiyacım yok.
mathieu: ona bahsettiğim özgürlük eksiksiz adamlara mahsus bir özgürlük.