metabolizma denen makinevari sistemin nasıl bencil bir çalışma prensibine sahip olduğunu öğrenmek.
sözde-değerlerle bir insanı kimyasının dışında bir insan yapmaya zorlamak bir sorunu tanılamayı ertelemeye benziyor. dünya üzerinde küresel bir kimlik yaratma çabaları bir hayalden öte başka bir şey değildir, olamaz ki zaten en küçük anlamda bir ev içerisinde aynı yemeği yiyip aynı havayı solumuş iki insanda da bunu başaramazsınız.
metabolizma demiştim. her insanın kanına salgılanan hormonlar ve bunların birbirlerine üstünlüklerine göre insan düşünü ve karaktere bir bürüne ulaşıyor ve bu mevcut sistemde müdahale edilmesi pek de mümkün görünmeyen bir şey. bu sebepten ötürü kimi insanı hırslı, kimini saldırgan bir diğerini aşırı sakin gördüğüm anda çok fazla yadırgamamaya başladım. her bireyin biricik olduğuna ve bunun sözüm ona üstakıllarla rasyonel bir düzeyde yaşanabilir hale getirilmesine çok da inancım kalmadı. başarılabilseydi bunca kamusal suça tanık olmazdık, yoksa suçlu denilenin önüne devlet ayrı bir kitap verip okutmadı değil mi?

not: eğitimciyim.