çamurun en balçıklısına sahip, leş kokan bir bataklığa saplanmak gibidir.. çıkmaya çalıştıkça daha derine batar, daha leş hale gelirsiniz.. sonrasında ya bir an önce kurtulmak için çırpınıp gittikçe daha berbat bir hale gelerek enerjinizi boşa tüketir ya da soğukkanlılığınızı koruyarak, ümidinizi asla kaybetmeyerek birinin sizi bulup o bataklıktan çekip çıkarmasını beklersiniz.. bir daha yürürken attığınız her adıma dikkat edeceğinizi kendinize telkin ederek..

son olarak unutmaya çalışmak, asla unutamama yolunda atacağınız ilk adımdır.. gerçekten unutabilmek yolunda atılacak ilk başarılı adımsa, unutmak zorunda olmak düşüncesini unutmaktır..