bilinç bir kez bu sıkıntının farkına vardığında, sonu gelmez bir düşünce mekanizmasının tetiği çekilmiş olur. aslında her şeyin, insanoğlunun varlığına anlam katmak için oluşturduğunu anlamak kişiyi korkunç bir boşluğa sürükleyecektir.

tedavisi yoktur, psikolojik durumunuza göre şiddeti artıp azalabilir.

philip k. dick'in do androids dream of electric sheep kitabında şöyle der;

ancak bir insan, başka bir insanın duygularını anlayıp, sempati duyabilirdi. empati belli ki sadece insan topluluklarına özgüydü. oysa pek çok canlı zekâya sahipti. karşındakinin hislerine empati duyma kabiliyeti, aynı zamanda zarar görmemiş içgüdüsel bir grup psikolojisini gerektiriyordu. doğada yalnız yaşayan örümcek gibi canlılar için bu duygu tamamen gereksizdi, hatta bu his örümceğin şuurlu bir şekilde avının yaşama isteğini fark etmesine neden olup, onun içgüdüsel yaşama yeteneğini tamamen yok ederdi. bunun sonucunda hemen hemen tüm yırtıcı hayvanlar, hatta kedi gibi gelişmiş memeliler bile açlıktan ölmüş olurlardı.

bu duyumsama yeteneğine sahip olanlar otobur olanlar veya et yemeyen otoburlarla sınırlı olmalıydı. çünkü eninde sonunda bu yetenek avcıyla avlananın, yenenle yenilenin arasındaki farkın kaybolmasına neden oluyordu.