evet siviller ölmesin diyenler askerler ölebilir demiyor. ama albay haklı. çünkü bilinç altında öyle bir durum var.
kendini koyu milliyetçi addeden bir arkadaşım artık asker ölümlerine tepkisizleştiğinden dert yanıyordu geçenlerde.
milliyetçiler asker ölümüne daha çok üzülmeli gibi bir algı var nedense o da ayrı konu.
bugün telefonuma askerlerin şehit olduğu bildirimi geldi.
okumadan geçtim.
evet ben de tepkisizleştim. hatta önemsemiyorum bile.
çünkü askerler zaten ölüyor.
ama önceden hatırlıyorum, şehit haberleri geldiğinde kıyamet kopardı. her kanalda verilirdi, genel bir üzüntü kaplardı memleketi. tepki verirdik az ya da çok. ya da en azından adlarını bilirdik.
bugün hayatını kaybeden askerleri kim konuşuyor: kimse.
siviller öldüğünde kıyamet koparıyoruz. ve tabii ki koparacağız bunda şüpheye yer yok.
ama siviller öldüğünde, masumlar öldü diyoruz hiç bir alakası olmayan masumlar. o yüzden üzüntümüz katlanıyor.
askerin ise elinde silah var, mevzunun içinde, çarpışıyor. o yüzden ona aynı masumiyetle bakamıyoruz. en azından bir süredir. asker zaten o, ölebilir.
bir albay erdoğana hesap sorduğunda, "sen askersin ölmek için oradasın" tepkilerini hatırlayın.
o tepkiler genel eğilimi yansıtmıyordu elbet. ama toplumsal bilinç altı adına önemli doneler sunuyordu.
şimdi ülkemi koruyacağım diye hayatını ortaya koyan asker gönül koymasın da, kıçını yayıp internette takılan ben mi koyayım?