1. ben artık ankaradaki arkadaşlarıma telaş içinde değil rahat rahat nasılsın demek istiyorum. tabi ki yine güvenlik zafiyeti yok, sorumlular yok, istifa yok, yayın yasağı var kınama var.
  2. allahım kafamda sürekli ya bu saldırı hafta içi olsaydı sorusu dolaşıyor. ki olmayacağının kanıtı yok. her ankaraya gidişimde arkadaşlarımla buluştuğum yer eve dönmek için otobüs beklediğim yer orası. artık hepimiz şansa yaşıyoruz.
  3. işi gücü bıraktım çeşitli haber sitelerinden olayı yaşayanların, hastanede yakınlarından iyi haber bekleyenlerin anlattıklarını okuyorum. elim ayağım tutmuyor. çatıya çıkıp yeter diye bağırmak istiyorum gözlerim dolu dolu oluyor her okuduğumdan sonra. ya ben orada olsaydım diye düşünüyorum ya da daha kötüsü sevdiğim birisi olsaydı ne olurdu diye düşünüyorum. ben bu kadar uzaktayken kafayı yemek üzereyim ölenlerin yaralananların ailesi nasıl dayanıyor. allahım kimseye bu acıyı yaşatmasın.