gözümüzün önünde olmuştur. engellememişizdir. 13 mart 2016 ankara patlaması nı yaşamış biri olarak sessiz kaldığım, korktuğum, evden dışarı çıkmadığım, tepki göstermediğim için faillerinden biri benim-dir. ve geri dönülmez bir yola girdiğimizin kanıtıdır." ülkeden kaçabiliyorken kaçıp hayatta kalmak mı yoksa kalıp belirsizlik içinde yaşamak mı" . karar verme sınırını adım adım geçmekteyiz. bizi korkutan, sokakları boş bırakmamızı sağlayan, gülüşlerimizi yarım bırakan, her an sevdiğimiz insanları son defa görecekmişiz korkusuyla yaşatan bu distopik ülkeden gitmek için son şansımız olabilir. hiç güvende değiliz