şakıyorum hödüklerce hırpalanmış kadınları
onların diri güzelliğini, ‘dellenmemişliğini’ onların
bir yatakta uzanan giulia’nın şarkısını şakıyorum
mezmurlar teranesini, “yenmiş” ruhların
ağır ruhlar sürüyen giulia’nın bildik şarkısını
insanî bir yasanın şarkısını, onanmamış, tanrı tarafından
şakıyorum ak kristaller üstündeki o korkunç yumrukları
çetecilerin çürümüşlüğünü, yumruklarını ergenliktekinin
şehvetle açılmış bacak aralarını
şakıyorum girdiğimde bir ‘ceset’in peydahlandığı çatısız ahırları
kristal küreyi “büyülenmiş” bir ağız için
şakıyorum beyaz’ın memesini, bir adamın elinde artık pörsümüş
onun yatakta açılmış narin bacaklarını şakıyorum
benzeyen vücuduna bir adamın, bir zamanlar tuzlu
aşka gebe ama herhangi bir kadınınki gibi
şakıyorum güzel yaşam’ı, hödüklerce hırpalanmış
atılmış bir minderin üzerine, ağır demirlerle atılmış
ve sövgü borasını, onun mevsimsizliğini şakıyorum
bu büyük uğursuzluğun gölgesinde yaşamış kadını
onun acı dolu endamını, dölyatağındaki sıcaklığı
psikiyatride bir koltuğun üzerinde patlamış kızlığını şakıyorum
tüysüz genci, beni çekip almak isteyen
şakıyorum o hortlak hastabakıcıların değnekle dürtüşünü
elinde bir adamın kıllanmış ve bilenmiş
sıyırmış hayasız yanaklarını kırılgan genç kızların
ve peçeli merhameti, kaba ellerce yoklanmış
şakıyorum deniz hastanesinin saçma şiddetini
psikiyatrinin dövülmüş soyların
düşsel, şüpheli mahkemelerinde uzandığı
şakıyorum tekdüze uğursuzluğu, dillere gem vuran
ve yat limanında yol göstermeyen bir deniz fenerini
şakıyorum vücudu kavrayan yatağı, gaz bezinden yorganı olan
ve bir simge-doktoru, daimi küskün
kalkık burnu ve şiddetini hastabakıcı piçlerin
şakıyorum rüzgârın hoyratlığını, bir demir boyunca
ısırgandan bir yatağın üstünde çıldıran yegâne aşkında
yitmiş kadın cevherimi şakıyorum
o her şeyin olurunu, biricik bir sokak boyunca
hüzünlü bir serüvenin misereresini* şakıyorum
kamçılı ellerin sulanmış kasıklar aradığı
şakıyorum o kırılmış adamların arsızlığını
kadınları pataklayan rüzgârın şehvetine
şakıyorum güzel yaşam’ın dölyatağındaki binlerce bıçağı
kâbil’in insafına kapkara perdelerle inmiş
ve şakıyorum acılardan kaçgın acımı
hayat denen zırva
şiire varan yol için

* miserere: 51. mezmurun bestesi.

italyanca’dan çeviren:

ilker şaguj

(bkz: kadınlara şakıyorum)