-
youreads puanı (7.25)
-
efsane grup led zeppelin'in 10:30'la en uzun 3. şarkısıdır. kanımca presence albümündeki en güzel şarkıdır.
robert plant eşiyle yunanistan'a tatile gittiği sırada geçirdiği trafik kazasının ardından, malibudaki evinde istirahate çekilmişken, jimmy page'le kafa kafaya verip yazdıkları sözleri de şöyledir:
it was an april morning when they told us we should go
as i turn to you, you smiled at me
how could we say no?
with all the fun to have, to live the dreams we always had
oh, the songs to sing, when we at last return again
sending off a glancing kiss, to those who claim they know
below the streets that steam and hiss,
the devil's in his hole
oh to sail away, to sandy lands and other days
oh to touch the dream, hides inside and never seen.
into the sun the south the north, at last the birds have flown
the shackles of commitment fell, in pieces on the ground
oh to ride the wind, to tread the air above the din
oh to laugh aloud, dancing as we fought the crowd
to seek the man whose pointing hand, the giant step unfolds
with guidance from the curving path, that churns up into stone
if one bell should ring, in celebration for a king
so fast the heart should beat, as proud the head with heavy feet.
days went by when you and i, bathed in eternal summers glow
as far away and distant, our mutual child did grow
oh the sweet refrain, soothes the soul and calms the pain
oh albion remains, sleeping now to rise again
wandering & wandering, what place to rest the search
the mighty arms of atlas, hold the heavens from the earth
the mighty arms of atlas, hold the heavens from the earth
from the earth...
i know the way, know the way, know the way, know the way
i know the way, know the way, know the way, know the way
oh the mighty arms of atlas, hold the heavens from the earth.
edit: 1 puan çetesi peşimi bırakmıyor sayın seyirciler -
özellikle elektro gitar açısından en sevdiğim led zeppelin şarkılarından. şarkının hikayesinden, sözlerinden midir, jimmy page'in efsane melodilerinden midir, bana çok hisli gelen bir şarkıdır.
"oh the mighty arms of atlas, hold the heavens from the earth" kısımları alır götürür. bu şarkıyı ilk dinlediğimde sivas'ın bir köyünde, yüksekçe bir dağda yürümekteydim. karışıktan bu şarkı denk geldi. girişteki mistik gitar ve ardından john bonham'ın baterisi o an bulunduğum ortamda ve atmosferde çok değişik hissettirmişti. robert plant "know the way" diye tekrarlarken, adımlarımın hızlandığını ve içimde bir şeylerin canlandığını anlayabiliyordum.
ben bu şarkıda sivas'ın/anadolunun ıssız, taş topraklı ve olabildiğine kuru, yaz sarısı karalarını hatırlar, hissederim. -
kulakların pasını silen led zeppelin harikası. rahmetli john bonham bu eserde resmen akmaktadır.