rezaletin tillahını yaptım her içişimde.
her seferinde verdiğim paraya değer mi derim aldıktan hemen sonra.
lakin evde veya dışarda arkadaşlarla içip te o gece, bir zaman aralığında dünyadaki tüm dertlerden kurtulurum. tanrı var mıymış yok muymuş? mezun olunca ne yapıcakmışım... ailem ve arkadaşlarımla olan canımı sıkan konular varmış... hele bir de terkedilmişim...

aklımdan tüm bunları atıp şöyle birkaç saat beni dünyadaki en mutlu insan ettiğinden. sabah ayılıp ta uyandığımda bir kere bile ne ona verdiğim paranın bir tek kuruşuna acıdım ne de yaptığım ettiğim rezaletten utandım.

adabıyla için derler ya bir de. içmeyin adabıyla falan. içtim mi tam için. mantığınız iki fersah öteye kaysın. bir kere çocukluk bittikten sonra, çocuk olabildiğim an üstüm başım votka kokarken oldu sadece. bir gececik çocuk olsak çok mu?