lise son zamanı bakırköy final dergisi dershanelerinde felsefe dersinde en önde bir bacım oturuyordu. o zamana kadar da deizm falan çok duymamıştım ama etrafta yavaş yavaş bir deist kitlesi oluştuğunu duymuştum. her neyse ders normal işleyişinde devam ederken kız bir anda konuyla ilgili olarak ben deistim diye sınıfın ortasında dellenmeye başladı. sanırım o zamanlar için yükselen bir trenddi ve deist olan popüler oluyordu.

sonra sınıf içinde bir tartışma falan derken benim hem liseden sınıf arkadaşım hem de dershanede sınıf arkadaşım kıllı şahıs( kendisi biraz recep ivediği anımsatır) herkesi susturup deizmi çürüteceğim beni dinleyin diye bağırdı.

bak şimdi sen yaratıcının varlığını kabul ediyorsun ama dinlere inanmıyor musun dedi. sana o zaman bir sorum var diye ekledi. sen hiç yaptığın pastayı dokunmadan bırakır mısın? tabii ki hayır. onu yersin dedi.bu arkadaşım bu sene gazi hukuk'tan mezun olacak. adalet sistemine kesinlikle çok büyük katkıları olacaktır.

o günden itibaren yaratıcı üzerinden hiç bir tartışmaya dahil olmayacağıma dair kendime söz verdim.