-
youreads puanı (8.75)
-
pentagram'ın son stüdyo albümü mmxii'nın ikinci klip şarkısı. ayrıca albümde en sevdiğim şarkıdır. girişteki clean gitarın aralarını süsleyen sıcacık tonlu bir bass gitardan sonra biraz sonra hırçınlaşacağını tahmin dahi edemeyeceğiniz naiflikte bir vokal giriyor. biraz sonra şarkının gitgide çıldıracağının sinyallerini veren distortion giriyor. vokal yine sakin. üslubunu kısa süre de olsa koruyor. vokal sertleştikçe sertleşiyor. zirve anından hemen sonra o efsane solo giriyor. metin türkcan'ın şimdiye kadar attıkları arasında en iyilerinden biri. en son ufak bir durgunluktan sonra hakan utangaç'ın gaz veren riffinin üstüne gökalp korkunç bir tonda devam ederken arkada metin'in derinden gelen ufak solosuyla şarkı bitiyor. back vokallerin önemli bir yeri var şarkıda. ayrıca önceki iki albümde son şarkının enstrümental olması sebebiyle bunun da enstrümental olmasını bekliyordum. beni ilk bu yönden şaşırttı. ikinci olarak da şarkı isminin türkçe olup sözlerin ingilizce olması güzel bir ironi. wasteland ve disturbing the peace'le beraber albümü sırtlayan şarkıdır benim için. -
bir önceki yorumda şarkının elektrikli halini yorumlamışım. aradan geçen sürede grup yayınladığı akustik albümde şarkıyı yeniden yorumladı (youtube linki olmadığı için şimdilik buraya yazıyorum yorumu). albümün tamamını çok sevdim ama nedense bu şarkıyı bir ayrı sevdim. girişteki piyano, arkadaki rüzgar sesi, back vokallerin kirlilikten uzaklaşması ve metoboy'un attığı o efsane solonun clean hali. tüm bunlar bir araya gelip üstüne gökalp ergen'in güzel vokali eklenince harika bir şey ortaya çıkıyor. vokalde gökalp albümün en iyi performanslarından birini sergilemiş (gstkp'deki performansıyla kapışır). sonsuz hariç hiçbir şarkıda tamamen temiz vokal kullanmamış zaten. bunda da ara ara sesini kirleterek grubun köklerini hatırlatmış dinleyiciye. güzel bir klip de çekilirse çok mutlu olurum şahsen.