1. terk edilmiş olmak, biri tarafından önemsenmemiş olmak, hayallerin yerle bir oluşu, elde etmek istediğin insanın elinden kayıp gidişi..

    farkında mısınız? bunlar hep bencilce sebepler.

    aşk bencilcedir diğer çoğu şey gibi, sevilme ihtiyacını karşılamak, sevme ihtiyacını karşılamak (sevmek de bir ihtiyaçtır.) asıl amaçtır. farkına varın.

    ve unutmayın şu an aşk acısı çekiyor olmanıza sebep kişi, ilişkiniz esnasında bacağınız kopsaydı ya sizi terk edecekti, ya da acıdığından yanınızda olmaya çalışacaktı. vicdanının çıkarına, sizlik bir durum değil. üzmeyin olum kimse için kendinizi. yalnız ve boktan varlıklarız işte.
  2. herkes aşkın yasını farklı tutar. bense yasımı yazarak tuttum. mektup yazar gibi günlük tutarak. iyi gelir miydi bilmem ama beni kurtarıyordu.

    birçok yolu var aşk acısını dindirmenin. evet, ama kurtulmak gerekir mi? biliyorum, bazen ağır gelse de yeryüzünün en güzel ve en katlanılabilir acısıdır. insan yaşadığına ikna oluyor. yaşama ikna olmanın en güzel biçimi çünkü âşık olmak. bir kez kapıldığınızda o büyüye, o anın değeriyle başlıyoruz yaşamaya.

    biliyorum, yine aşkın yasını tutacağım. bu sefer yasımı nasıl tutarım bilmiyorum ama ben sadece o'na âşık olmanın verdiği eşsiz güzelliğin değerini yaşamak istiyorum, şimdilik.
  3. kılıç yarasına benzer. başlarda çok can yakar. zamanla kabuk bağlar. acısı geçer. ama yara izini ömrün boyunca taşırsın.yıllar sonra bakarsın yarana.hatırlarsın o darbeyi.ama artık acıtmıyordur.
  4. küçük parmağımı sandalyeye çarpsam daha iyiydi dedirten acı. sızısı ona benziyor da geçme süresi meçhul
  5. bu gün terkedildim bu gün sacma sapan stress atmak amaciyla dolanirken burayı buluk uye oldum ..
  6. kişiyi tam anlamıyla hayattan soğutandır. öldürmeyen şey güçlendirir mantığıyla düşünürsek iyi yanı da vardır.
    unutmak için türlü yollara girersiniz film izler, kitap okur, oyun oynar, sözlüklerde takılır, arkadaşlarınızla buluşur elinizden geldiğince hatırlamamaya çalışırsınız. ama olmaz tabiki dönüp dolaşır yine hatırlatan bir şey ile karşılaşırsınız ve onu düşünerek yine de yazarsınız belki birazcık olsa rahatlamak için.
    başka insanların da aynı duyguları çekmesi belki sizin acınızı biraz da olsa dindirebilir.
  7. nefes alıp vermek bile zor gelir.
    mnb
  8. ayrıldıktan sonra 1 ayda 2 kitap okudum birde yardımcı kitap okuyorum. farkettim ki kendimi tanımam gerekiyor. bunun için biraz psikoloji kitaplarına sardım. ilk kitap (bkz: engin geçtan - insan olmak) ; bu kitap gerçekten bana çok fayda sağladı ve beni mutlu etti. bir sonraki kitap (bkz: alfred adler - insanı tanıma sanatı) ; bu kitapta epey çok şey kattı diyebilirim. her ikisininde ortak özelliği bir satır okuduktan sonra yarım saat okuduğum satırları yorumlamak kafa patlatmak neden sonuç ilişkisi kurmak. bu kitapları okurken o kadar çok düşünüyorum ki eski sevgilimi düşünmeye fırsat bulamıyorum. yardımcı kitap ise (bkz: fırat budacı - kendimi durduracak değilim) ; bu kitapta modum çok düştüğü zaman 2 tebessüm katıyor hatta bazen kahkaha attırıyor. bu okumalar bende cidden etkili oldu. bu acıyı çekenler siz de zorlayın belki sizde de işe yarar. ayrıldığımdan beri hiç bir arkadaşım yalnız bırakmamıştı beni, dün ilk defa kitaplarımı aldım tek başıma sahile indim ve uzun uzun okudum. bunu da aştığımı görünce anladımki geçiyor arkadaş. 1 ayda insana epey aşama katettiriyor.
  9. yoksunluk çekme durumuyla benzeşiyor. veya yoksunluk çekme durumunun aynısıdır da diyebilirim. eksikliğini hissediyorsun. hatta uyuşturucuyla olan benzerliklerini şu şekilde özetleyebiliriz. uyuşturucuyu bırakmak isteyen insanlar birden bırakamaz. çok sıkıntı çekerler birden bırakmak isterlerse. yavaş yavaş bırakmayı denerler. azalta azalta. ilişkinizi birden değilde azalta azalta bitirirseniz çekeceğiniz acıda az olacaktır. yoksunluğu az çekeceksiniz. yerini doldurabildiğinizde ise yoksunluk kaybolma noktasına ulaşacaktır.
  10. şu an çektiğim, çekmek zorunda olduğum acı. hayatımdaki her şeyi onunla tecrübe ettiğim için bunun da yaşanılması gerekiyorsa onun elinden olmasını isterdim zaten. çünkü, ayrılık konuşması yapılırken bile aynı anda aynı espriyi yapan iki insanı kimse ayıramaz. klişe olacak fakat bu, sahiden bir "süreç" daha iyi zamanlarda buluşuncaya dek, çekeceğim ulan.