yakın zamanda ve şu anda da yaşadığım duygu.
gerçekten çok zormuş hiç bir şeye ağlamayan ben bu kadar gözyaşını nasıl döktüm bilmiyorum. normale dönme çabalarım; spor yapmak, daha çok kitap okumak, arkadaşlarla daha sık buluşmak, melankolik şiir yazmak (içinde ki duyguları kağıda aktarmak güzel oluyor).
hava durumu olsun ülkenin vaziyeti olsun aslında bunlarda çok önemli çünkü herşey kötüye gidiyor duygusuna kapilabilir ve çok vahim sonuçlara varabilecek olaylar yaşanabilir. aman dikkat herşeye rağmen hayat güzel klişe tesellilerle bitiriyorum.
sana kız mı yok?
sen en iyilerine layıksın
elini sallasan ellisi
daha gençsin karşına neler neler çıkar.
zaten o seni haketmemisti.
kısmet değilmiş.