aynı mantıkla yola çıkarsak, insanlar karınlarını doyurmak için yemek yerler. o halde "köfte yemeye gerek yok bulgur yiyelim"e kadar gider. bu kitabı okuyup da zaten genetik eksikliklerimi tamamlayacak nitelikte insan üretmek için aşık rolü yapıyormuşum yahu iyisi mi hiç aşkın peşinden koşmayayım, dölleye dölleye afrikaya kadar gideyim demek için 140 altı iq gerebilir.

bu fikre ancak" insanın tek temel güdüsü üremektir" düşüncesi ile ulaşılabilir. fakat gel gör ki insan sadece soyunu devam ettirmek amacıyla yaşayan bir varlık değildir. üreme güdüsünden önce hayatta kalma güdüsü gelir. ayrıca cinsel dürtülerin insanın iktidar kaygılarıyla da ilişkisi vardır. varlığının nihai sonucunu ve devamını bir çocuğa bağlayan insan ancak kendini gerçekleştirme aşamasında tıkanmış insandır. kendini evrenin bir parçası olarak değil evrenin hizmetkarı olarak gören köle ruhlu bir insan olma ihtimali de yüksektir. bunun da varlığını bir tanrıya adamaktan bir farkı yoktur.

ki zaten tasavvufta da kadına aşk küçümsenir ilahi aşk abartılır. ilahi aşkı abartmakla, efendim genetik misyonumuzu tamamlamak için aşık oluyoruz demek arasında fark göremiyorum.

son olarak abdülkadir geylani dağda öküz otlatırken öküz dile gelir ve sorar;

-ey abdulkadir sen bunun için mi yaratıldın?

^:seks bulgursa aşk köftedir^