teizmden ya da deizmden yapı olarak farksız olan düşünüş biçimidir. bir teist ne kadar yobazsa (bir düşünceye, bir inanca aşırı ölçüde bağlı olan kimse) bir ateist de o kadar yobazdır. tanrı vardır demek ile tanrı yoktur demek arasında bir fark olmadığı artık görülmesi gereken bir durumdur. tanrı bir olasılık olarak kenarda durmalıdır. bir değerlendirme yapılacaksa da tanrı bir olasılık olarak dahil edilmelidir. örneklendirmek gerekirse:
"tanrı var olmayabilir ve hiçbir şeyin varlığı tanrıya dayanmıyor olabilir."
"tanrı var olabilir, her şey tanrı tarafından yaratılmış olabilir."
lakin insanlık büyük ölçüde "inanmayı" seçmiştir. bunun sebebi nedir bilinmez ama açık bir eğilim vardır inanmaya. yapılması gereken, tanrı-varsa-da-yoksa-da düzleminde ilerlenmelidir.
tanrı'nın varlığı veya yokluğu insan hayatı için hiçbir şey ifade etmemektedir. tanrının varlığının veya yokluğunun "fikrinin" insan üzerindeki etkisi tabi ki önemlidir özellikle sosyal bilimler için ama konumuz şu an bu değil. insan ölecektir. ne zaman öleceği bir önem taşımaz (camus'nun dediği gibi) ve ölünce ne olacağı konusunda hiçbir zaman emin olamayacaktır. akıl yolunda bunun kavranması önemlidir. sonuç olarak tabi ki duygusal eğilimler de olacaktır, kaçınılmazdır.
dipnot: her gece uyumadan önce hayatın ne kadar anlamsız olduğunu düşünüp, ölümden sonra bir hiç olacağımız, yok olacağımız (içimden geldiği üzere, bir inanç olarak) konusunda keyiflenmiyor değilim.