-
sevgisini hissedemediğim ve sevgimi hissettiremediğim, çok kırıldığım ve aynı zamanda çok kırdığım kişi.
babasına aşık, hayran olan kızları görünce çok afallıyorum. ben yüzünü görünce odayı terkediyorum, ergenliğin getirdiği başına buyrukluk, asilik ile ilgili mi diye çok düşündüğüm oldu. hatayı kendimde aradım hep ama bulamadım. yine insan bazen bir anlığına alıkonulup hareket bile edemeyecek kadar sıkı bi sarılsa istiyor babası, sen beni affedene kadar böyle kalacağız, beni sevdiğini söyleyene kadar gidemezsin hiçbir yere falan desin istiyor. desin de on dakikalığına bile olsa güzel bi an yaşansın istiyor. ama olmayınca olmuyor işte.
sanki canı şeker istemiş de uzanırken eline vurulmuş küçük bi çocuk gibi dizlerimi çekip saatlerce oturmak istiyorum buzdolabının önüne. ki yapıyorum da yapmıyo muyum. ya ben çok kırgınım. her şeye ve herkese küsüm çok içten. ama en çok sana baba.
her şeye rağmen seni seviyorum. -
eşşek kadar olduğum halde en zor zamanlarımda "odan burada duruyor, istediğin zaman dönebilirsin" diyen insandır. dönmesem bile her zaman dönebileceği bir evinin olduğunu bilince sırtı yere gelmezmiş gibi hissediyor insan. -
para istediğiniz zaman pantolonumu getir diyen kahramanlar.hep başımızda olsunlar. -
ona olan özleminizden ağlama krizlerine tutulduğunuz kişidir bana göre.. -
3 aydır ailecek göremediğimiz unvan sahibi. 3 ayda 2 kere mesajla sadece iyi olduğuna dair haber verdi. sorumluluklardan kacan bir korkak gibi. bahanelerine gömülmüş kaçarken de.
geri döner mi bilmiyorum ama dönerse hiç bir şeyi eskisi gibi bulamayacak.
edit:5 ay oldu -
bana zerre örnek olmayan insan. -
annem çok kızar bana. "baba" desene diye. en çok bu yüzden tartışırız. hâlâ da kızar...
bizim evde gürültü patırtı hiç eksik olmaz. şu yaşımıza geldik, bıçaklar havada uçar. kül tablaları duvarlara yapışır. kapat kapatabilirsen, kırığını duvarın.
bizimkiyle iyi bir anım var mıdır? hayatta en çok merak ettiklerimden biridir. neden korkarım bilmem ama anneme soramam bunu.
daha ilkokula gidiyorum. kaçıncı sınıftayım bilmiyorum. ama hava çok sıcaktı. gözlerimi yakıyordu. bir sabah geldi. "gel kızım, seninle gezmeye gidelim," deyip bindirdi arabasına. bir sürü abur cubur almış. cipsleri, gofretleri, çikolataları görünce inanılmaz mutlu olduğumu hatırlıyorum. çünkü bizim evde parasızlık dönerdi. okulun bakkalından çok cips çaldım. çaldığım bütün cipsler, çikolatalar karnımı ağrıtır. sonra arabaya biri bindi. benimle tanıştırdı. "iş arkadaşım falanca," dedi. yol bitmedi. gofret bitmedi. çikolata bitmedi. adam bitmedi. nereye geldik bilmiyorum ama ıssız bir tarla. toprak kurumuş. ot yok yüzünde. yanıyor her yer.
"arabadan in ve siktir ol git," deyince başlıyorum ağlamaya. ne yaptım ben. iyi hatırlıyorum yediğim çikolata salya gibi akıyor ağzımın kenarından, yutkunamıyorum. bir türlü yutamıyorum. arabadan inersem bir şey olacak, hissediyorum inemiyorum. ben inmeyince beni tuttuğu gibi kapıyı açıp fırlatıyor toprağın yüzüne.
sonra gidiyor. ağzım yüzüm tatlı olmuş. nasıl ağlıyorum. yerimden kıpırdamıyorum. araba yok. bizimki yok. adam yok. aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama dönüp geliyor. belinden silahı çıkarıyor dayıyor kafamın arkasına. bir konuşsam biliyorum "baba" diyeceğim ama tek kelime konuşmayı bilmiyorum. "baba" dersem öldürmeyecek beni. sayıp sövüyor. sürekli "seni öldüreceğim, senin yüzünden her şey, belimi büküyorsun, siktiğimin çocuğusun," daha neler neler... hiçbirini unutmadım. her şeyi çabuk unutuyorum da bir tek bu sözleri unutmuyor hafızam.
o an ne oldu bilmiyorum. beni kucaklayıp hiçbir şey olmamış gibi elimi yüzümü temizledi. arabaya bindik eve geldik. sesim çıkmıyor. kapıyı annem açıyor. kocaman gülüşüyle "hoş geldiniz," diyor. bizimki sarılıyor anneme. annemse bana sarılıyor. sonra ben tuvalete kaçıyorum. çişimi yapana kadar her şeyi unutmak istiyorum. çişim bitiyor, silahın soğuk ağzı kafamın arkasından geçmiyor. ne zaman bir şey olsa, tetiği bizimkinin yerine ben çekerim. hiç olmamışım gibi, hiç sevilmemiş gibi, hiç doğmamış gibi nefeslenirim. o silah kaç kere patladı kafamda, kim bilir...
aradan yıllar geçti. bunu anlatamadım anneme. hiç kimse bilmezdi ama artık siz biliyorsunuz. -
az önce duygusal anlar oldu. sarılıp gözyaşı döktüm omzunda. ellerimi öptü. sen hayatımdaki en değerli varlıksın canımın içi, bana merhameti öğretensin. başımızdan hiç eksik olma. -
benim en iyi arkadaşımdı, dostumdu, hayatımın büyük bir bölümüydü. iyi veya kötü davrananları vardır, bilemiyorum. ama benim babam, iyi bir babaydı, iyi bir adamdı.
seversiniz, sevmezsiniz bilemem. ama seviyorsanız, bir gram aklınız ve kalbiniz varsa gidin sarılın. yanağına da bir öpücük kondurun.
hala bunları yapabiliyorken. -
bugün geçmek bilmedi be sözlük kafam dağılsın diye işten geldim oturdum kitap listesi yazmaya başladım buraya ama çare olmadı oda bunaldım attım kendimi dışarı arkadaşı aradım oturduk bir yerlerde şimdi geldim biraz kafam dağılmış şekilde. şimdi böyle yazıyorum bu ne şimdi diyenler olacaktır mutlaka, geçmişte bir tarihte bugün bir daha görememek üzere çıktı hayatımdan babam. artık şunu hissetmeye başladım yaş ilerledikçe ağırlığı daha çok biniyor insanın üzerine ufak böyle olmuyordum aklıma geliyordu hüzünleniyordum sonra geçip gidiyordu. şimdi ise öyle olmuyor belkide o zamandan beri eksikliğini hissettiğim anlar epeyce birikince yükü taşınmaz oluyor. pek çok eksikliği oldu hayatımda hepsinden başa çıkmayı öğreniyorsun. üni de iken arkadaşlar arasında sınav sonuçlarıyla ilgili konuşmalar geçerken bazen babama dedim düşük not aldığımı epey fırça çekti bana diyaloğu geçerdi. insan bu diyaloğu kıskanır mı kıskanıyor işte. neyse diyeceğim şey hayat bazen adil olmuyor adil olduğu zamanların tadını çıkarın.. derdimi dinlediğin için teşekkürler sözlük.